regen en dreigend tekort cashgeld

Zondag nog redelijk droog een korte etappe kunnen maken naar Puyuhuapi wat weer aan zee (een fjord) ligt.
Snel een goed hostal gevonden, Augusto Grosse. Ja Duitstalig want Duitsers waaronder Augusto hebben dit dorp 80 jaar geleden gesticht. Toen noemden ze het Waldhagen. Ons hostal is knus, biedt wifi en een keukentje maar... moet cash betaald worden. Al sinds Hornopiren geen ATM meer gevonden en de volgende ATM is nog een eind weg.
Dus zullen we morgen in dit dorp verkassen. Afscheid van de Zwitserse Melissa en het Tasmaanse fietskoppel (vader John en zoon ...).
Of we gaan naar de Warmshowers (adres nog niet gevonden) of een ander hostel.
Maar hier eerst onze was laten doen. Je krijgt het droog en gestreken terug. Dat ruikt beter....

Nu dus tijd om wat in te gaan op de flora en fauna.
Aad scoorde een condor, lama (of een guanago), chucao's (een grote winterkoninkje) en een kolibrie. Heleen een ijsvogel (Martin pescador) en bandurria's (een wulp actie vogel).

Dan de flora: allereerst natuurlijk die enorme berenklauw, de naloa of Pangue die hoger dan een mens wordt. De struik met rode bloemen heet notro en die super varens heten Palu. Het wil hier wel groeien met vruchtbare lava grond en soms wel 4 meter regen per jaar. Dat hadden we ons van tevoren niet zo gerealiseerd.....

Dan het verhaal over Douglas Tomkins. Hij is de oprichter van Northface maar verkocht de toko al snel. Zijn 1e vrouw Susie Buell had Esprit opgericht dus er zat wel wat geld. Daar hebben ze diverse gebieden in Chili maar ook Argentinië opgekocht en ze naar natuur omgezet (dus het vee er geleidelijk af). In de parken zijn sjieke lodges gebouwd maar ook met goede kampeerterreinen. In de loop der tijd zijn die gebieden enorm groot geworden, tot wel 1 Mio hectares. Het Pumalin park "is ook van hen".
Ons einddoel is een zuidelijk park van hen, Valle de Chagabuco.
Maar nu verder met Douglas, hij is voor de 2e keer met Kristin getrouwd en 2 jaar geleden overleden bij een vaag kano-ongeluk. Hoe dat precies zit, gaan we nog onderzoeken.

Eergisteren veel Nederlanders gesproken. Ze doen een georganiseerde reis op individuele basis. En dat gaat via sjieke hotels op werkelijk verbluffende locaties. Voor ons altijd goed voor een prima kop Segafredo koffie.

Dan het goede nieuws; hier in Puyuhuapi juist verkast naar hotel Alemana. De eigenaresse spreekt nog goed Duits. Hotel Casa Ludwig (een soort zwarte woud huis) was dicht.
In Alleman kunnen we met de creditcard betalen (als tenminste de Electronic het weer doet; die is door alle regen uitgevallen). De carretera Austral ligt er verderop ook uit door een aardverschuiving. Nou ja, we konden toch al niet fietsen met dit weer..... De toeristen noemen dit dorp al Puyuhappy!

Update 21-11: er zijn vanwege de regen nu 4 aardverschuivingen ten zuiden van ons op de carretera Austral richting Coyhaique. Maar de fietsen staan prima droog (en wij ook).